سری 7 نوشته شده توسط آدریان پادیفو _ ترجمه شده توسط مهندس فره جو (آلمان پارت)
بسیار بزرگتر از سری 7 آن روز ها یعنی E32 بود.
سری 7 پرچم دار BMW
در اواخر دهه 80 میلادی بیامو میخواست در مورد اینکه یک پرچمدار میتواند باشد، خودرویی را تولید کند. تصمیم گرفت سدانی بزرگتر از سری 7 بسازد. احتمالاً BMW ای که در سال 1988 با موتور 16 سیلندر ساخته شد را با نامهای گلدفیش و یا Super Seven شنیده باشید، اما ماشین دوم دو سال بعد مونتاژ شد.
بی ام و 750 گلدفیش
خودرویی جدیدتر با بدنه آلومینیومی در سال 1990 شناخته شد و با نام 750iL V-16 ملقب به گلدفیش شناخته میشد. طراح این خودرو مهندس بویکه بویر بود که همچنین سری 7 اتاق E38 را که در سال 1994 عرضه شد را طراحی کرد.
قلب تپنده این سدان باشکوه یک موتور 6.6 لیتری 16 سیلندر است که الهام گرفته شده از موتور V12_M70 نصب شده بر روی E32-750i است که در آن زمان به فروش میرسید. در حالی که پیشرانه سری 7 296 اسب بخار قدرت داشت این نمونه اولیه 348 اسب بخار قدرت در 5000 دور در دقیقه داشت.
گلدفیش یک هیولای به تمام معنا
خروجی از طریق یک گیربکس 5 سرعته اتوماتیک به چرخها منتقل میشد تا بتواند به حداکثر سرعت 260 کیلومتر در ساعت برسد. همین امر باعث شد آن را کندتر از نسل قبلی خود که حداکثر سرعت آن 290 کیلومتر در ساعت بود کند.
صحبت کردن در مورد گلدفیش همه رو شگفت زده میکند. این هیولا دارای یک موتور 16 سیلندر که با 402 اسب بخار،قدرت قابل ملاحظهای دارد. علاوه بر این مهندسان بیامو درست قبل از اینکه سری 8 E31 به اولین خودروی تولید شده 12 سیلندر با گیربکس 6 دنده تبدیل شود بر روی گلدفیش گیربکس 6 سرعته نصب کردند. در مقایسه با خودروی اصلی V-16، گلدفیش جدیدتر طراحی نرمتری داشت زیرا آبششهای فایبرگلاس بزرگ و اسکوپهای هوا روی گلگیرهای عقب را از بین برد.
سری 7:با اصالت،قدرتمند و غول پیکر
خودروی قبلی آنها را برای سیستم خنک کننده داشت که بیامو آنها را به عقب منتقل کرد زیرا پس از نصب موتور غول پیکر آن فضای کافی در زیر کاپوت وجود نداشت. به غیر از داشتن موتور بسیار بزرگ، گلدفیش جدید نیز ابعادی بزرگتر از سری 7 E32 داشت، با 5363 میلیمتر طول در واقع بزرگتر از مدل نسل فعلی بود. در مقایسه با سری 7 G70 که امروزه به فروش میرسد کمی باریکتر با ( 1870 میلیمتر) و پایینتر با( 1475 میلی متر) است.
یک سوال بزرگ: آیا بقیه هم می توانند؟
بی ام و تنها برند لوکس آلمانی نبود که ایده موتوری بزرگتر از V-12 را به خود مشغول کرد. افسانهها میگویند مرسدس بنز روی یک موتور ۸ لیتری W-18 (بله ۱۸ سیلندر) با ۴۹۰ اسب بخار کار کرده است. طبق گزارشها قرار بود W140_S Class در نسخه نهایی SEL 800 بالاتر از SEL 600 قرار بگیرد، اما هرگز اتفاق نیفتاد. مرسدس ظاهراً W-18 را در آخرین لحظه لغو کرد و بعداً در دهه 1990 پروژه را برای S80 AMG احیا کرد که هرگز به نتیجه نرسید. سالها بعد گمانه زنیهای وحشیانهای در مورد یک موتور 15 لیتری V-24 دو سوپر شارژ برای برند احیا شده میباخ با حدود 1000 اسب بخار وجود داشت ولی در دهه 2000 میلادی در مرحله شایعه باقی ماند.
بی ام و موتور V-16 را نیز کنار گذاشت. رولز رویس موتور، به عنوان یک شرکت تابعه کاملاً تحت مالکیت بیامو در سال 1998 ایجاد شد. در اواسط دهه 2000 بیامو دوباره ایده یک خودروی V-16 را برای رولز رویس بررسی کرد، با این حال رولز رویسهای مدلEX ۱۰۰ وEX ۱۰۱ با موتورهای غول پیکر 9 لیتری خود در کف اتاق برش باقی ماندند.